12 september.

Seattle - Elbe. (Mount Rainier National Park)

Vandaag stond er een overgangsrit op het programma.
Na het ontbijt hebben we onze koffers gepakt en zijn we richting Mount Rainier NP vertrokken.
Deze keer hebben we de mogelijkheid gehad om verse wafels te bakken, ik weet het, wie eet er nu vers gebakken wafels als ontbijt, maar dit was veruit het beste wat we 's morgens al gegeten hebben,
Het was de bedoeling om ook vandaag al een stuk van het park te doorkruisen. Helaas hebben wegenwerken roet in het eten gegooid. De baan die we nodig hadden was afgesloten en de omleiding was er één om u tegen te zeggen.
In dit bosrijke gebied zijn er amper zijwegen, we hebben dus maar eventjes meer dan 60 km moeten rijden tot de volgende splitsing.
Een groot deel van de omleiding liep door "National Forrest" gebied waar er een snelheidsbeperking geld van 35 miles per uur, amper 50 km per uur dus.
Onderweg konden we toch al eens een glimp opvangen van Mount Rainier.



Hierbij ook nog een foto van onze huurwagen die al meer dan twee dagen stand houdt.



Even na de middag is het weeral tijd om de inwendige te versterken. In een SubWay bestellen we ons alledrie een vrij gezond broodje, vervolgens dient ons wagentje ook even te drinken. En daar komen dan weer die zotte dingen terug die je niet voor mogelijk houdt. Aan de pomp van de Albertson supermarkt kan je ofwel cash of met kredietkaart betalen, maar je moet wel vooraf betalen. Dus Anne met de kredietkaart op pad naar de bediende. Op de vraag of ze de wagen kan voltanken krijgt ze als antwoord dat ze moeten zeggen om hoeveel dollar benzine ze nodig heeft. Anne dringt aan en zegt dat we de wagen gewoon willen voltanken. No way, het lukt niet, ook het argument dat dit een huurwagen is en we de inhoud van de tank en het verbruik van de wagen niet kennen helpt ons geen stap vooruit. De dame zegt dan om genoeg te betalen, is het teveel is krijgen we de rest terug. Dus Anne voor 60 dollar benzine gekocht, we moesten zeker zien dat er voor geen hoger bedrag getankt werd. Gelukkig stopte de teller op 51 dollar. Dus... Anne terug naar de bediende en die heeft dan een nieuw ticket aangemaakt en het oude geannuleerd.
Ik zweer het u, op zo een moment sta je daar met je mond open, vol ongeloof, misschien moeten we volgende keer eens gaan tanken waar je nog bediend wordt. Enfin, het tanken zal weeral overal een andere belevenis worden.
Trouwens, ter info, benzine wordt hier per gallon verkocht wat overeenstemt met 3,78541178 liter en dit aan 3,975 per gallon, begin maar te tellen als je aan de kassa staat (= ongeveer 83,3 eurocent per liter).

Maar goed in de late namiddag bereiken we ons motelletje "Whittakers Motel".



Dit gebouw dateert van 1906 en was oorspronkelijk bewoond door houtzagers.
Sinds 1991 is het in handen van de familie Whittaker die er een motel van maakten.

En zie hier mijn kamertje.



Geen grote luxe maar alles wat ik nodig heb is aanwezig.

Voor het avondeten trekken we naar de "Copper Creek Inn"
Ook dit is een oud gebouw, begin jaren 20, het was oorspronkelijk een service station waar je ook kon lunchen.
Vandaag is het buiten een restaurant ook nog een giftshop en een lodge.
En ja, ook hier was het eten meer dan lekker, alle drie hebben we genoten van vers gebakken forelfilet met groenten en gebakken aardappelen.
Morgen komen we hier terug voor ons ontbijt en het avondeten.

Dirk, Anne en Alain.